Aangeboden door UPC Duffel
“Bij UPC Duffel kan ik groeien als zorgverlener en als mens”
Wat je functie ook is, binnen Zorggroep UPC Duffel wordt je mening serieus genomen. Dat merken verpleegkundige Allen en sociotherapeut Katrien elke dag. In hun job kunnen ze iets betekenen voor hun collega’s, en natuurlijk ook voor de zorggebruikers en hun familie. “Ik spreek met patiënten van mens tot mens en dat maakt elke werkdag waardevol.”
Katrien werkt als sociotherapeut in het dagbehandelingscentrum van UPC Duffel voor mensen met persoonlijkheidsstoornissen. “Samen met collega’s leren we hen beter omgaan met hun emoties en intermenselijke contacten. Onze gedragstherapie vertrekt vanuit de uitdagingen die ze zelf ondervinden. Aan het begin van hun programma stellen onze patiënten hun doelen op. Wij helpen hen om die te bereiken.”
Emotioneel ondersteunen
“Voor ik verpleegkunde studeerde, werkte ik als verzorgende al met ouderen”, vertelt Allen. Nu is ze als verpleegkundige aan de slag op een afdeling voor ouderen in het psychiatrisch ziekenhuis. “Het klikt met hen, ik geniet van hun levenservaring. Je kan serieuze, maar ook grappige gesprekken voeren. Ik bied onze patiënten en hun familie een luisterend oor en emotionele ondersteuning. Geen enkele dag is dezelfde, het kan zelfs van uur tot uur veranderen (lacht). Daar hou ik van. Ik koos bewust voor de psychiatrie. Ik deed stage in een algemeen ziekenhuis, maar dat werk voelde te veel aan als routine.”
Het was ook een stage in haar opleiding orthopedagogie die Katrien over de streep trok. Ze maakte er voor het eerst kennis met UPC Duffel. “En die ervaring bleef me bij. Ik probeer de leefwereld van mensen te vatten. Therapie geeft je de kans om hun kwetsbare kant te leren kennen. Al tijdens mijn stage zag ik dat mensen hier echt geholpen worden. We zien onze patiënten als de personen die ze zijn, niet als nummers. Ik spreek met hen van mens tot mens. Nog steeds geeft het me voldoening om hen te zien buitenstappen met het gevoel dat ze de wereld beter aankunnen. 'Amai, dat werkt echt', zeggen ze soms bijna verbaasd (lacht).”
Er wordt écht geluisterd
Wat Allen dan weer veel voldoening geeft, is de samenwerking binnen haar team. Als verpleegkundige heeft ze daarin een even cruciale rol als pakweg een psychiater. “Zodra ik hier begon, voelde ik me gehoord in het team. Als ik observaties deel, nemen mijn collega’s die serieus. Als ik aan de arts aangeef dat de medicatie bij een bepaalde patiënt niet lijkt aan te slaan, luistert die daar echt naar.”
“Onder de sociotherapeuten spreken we dagelijks over onze observaties”, aldus Katrien. “En geregeld steken we met de psycholoog even de koppen bij elkaar over een bepaalde patiënt. Tijdens onze wekelijkse vergadering overlopen we alle patiënten met het hele team. Ik heb het gevoel dat we daar allemaal als gelijken rond de tafel zitten. Ik voel me vrij om alles te zeggen.”
“Ook naar de patiënten wordt geluisterd”, gaat Katrien verder. “We bespreken samen het behandelplan en de doelen. Wij geven adviezen en ondersteunen. Onze patiënten staan zelf aan het roer van hun behandeltraject.” Voor de doelgroep waarmee Allen werkt, is die inspraak minder evident. “Hun cognitieve toestand maakt het moeilijk, sommige patiënten hebben dementie. Maar we vragen hen wel wat ze willen en hebben gesprekken met de familie erbij. Die familieleden of naasten ondersteunen we ook, want de gezondheidstoestand van hun geliefde kan soms erg confronterend zijn.”
Een evenwichtige vooruitgang
“Door open communicatie kan ik mijn werk goed afstemmen op mijn gezin. Ze hechten hier veel belang aan de balans tussen werk en privé”, getuigt Katrien. Daarnaast is de goede bereikbaarheid met de fiets ook een groot voordeel voor mij. Het helpt me om mijn hoofd leeg te maken.”
“In tegenstelling tot Katrien, werk ik wel in shifts”, zegt Allen. “Maar ook ik voel dat er rekening wordt gehouden met mijn wensen in de planning. Tijdens mijn nachtshifts draai ik soms mee op een andere afdeling en zo leer ik hoe ze daar werken. Misschien ontdek ik zo wel dat ik een bepaalde diagnose zo interessant vind, dat ik daarmee wil werken. Intussen volg ik hier bijscholingen, want ik wil mezelf blijven ontwikkelen.”
“Er zijn veel kansen voor collega’s die hogerop willen”, merkt Katrien. “Zelf heb ik niet de ambitie om op die manier door te groeien, maar ik wil wel evolueren in mijn job, mezelf blijven ontplooien en verrijken. De bijscholingen hier doen me groeien als therapeut én als mens. Raak ik op een dag uitgekeken op de doelgroep waarmee ik werk? Dan kan ik binnen hetzelfde huis en met het vertrouwde gevoel met een ander publiek gaan werken.”