Bij de gynaecoloog: ‘Ik werk nog tot 10 uur vanavond’

Tijdens je zwangerschap je eerste grote echo ondergaan is voor de toekomstige ouders een bijzonder moment. Sofie, 20 weken ver, zit dan ook vol ongeduld te wachten in het Maria Middelaresziekenhuis in Gentbrugge. Vol zenuwen ook, want de voorbije dagen heeft ze zich minder goed gevoeld. Na een kwartiertje roept gynaecologe Martine Casteels haar binnen in de consultatieruimte. “We zullen jou eens wegen, de bloeddruk nemen en daarna de echo doen.” Een verpleegkundige komt er niet aan te pas.
#

‘15 euro voor een telefonisch consult’

Dokter Casteels houdt van een persoonlijke aanpak waarbij de arts zoveel mogelijk met zijn patiënt bezig is. “Toen ik zwanger was van mijn tweede kindje heb ik ook eens - zoals de doorsnee patiënt - een afspraak gemaakt in een ziekenhuis. Twee uur heb ik er gezeten: eerst bij de secretaresse om je aan te melden, dan bij de verpleegkundige om bloed te laten prikken, dan bij een andere verpleegkundige om te wegen en de bloeddruk te meten, dan bij een collega voor de echo, en ten slotte bij de gynecoloog, die heb ik maar twee minuten gezien….. Dan pak ik het liever op deze manier aan.”

Een secretariaat heeft ze wel, op de Gordunakaai in Gent, een privépraktijk samen met nog drie andere gynaecologen. Daar zijn drie medewerkers in dienst: één werkt voltijds, de andere twee deeltijds. Da’s handig om de binnenkomende telefoontjes te filteren. Ook tijdens het consult van Sofie rinkelt de telefoon. Dr. Casteels staat de patiënt vriendelijk te woord. Dat ze zich geen zorgen hoeft te maken. Een gratis geruststelling, maar voor de beller wellicht onbetaalbaar.

“In Duitsland rekenen huisartsen 15 euro aan voor een telefonisch consult. Ik heb liever dat patiënten langskomen, het is altijd beter als je de persoon in levenden lijve kan zien. Vragen zoals ‘Ik ben mijn pil vergeten, wat moet ik doen?’ kan ik wel makkelijk en kort telefonisch beantwoorden. Daar zit ik niet mee in.”

‘Jaarlijks betaal ik 3.000 euro aan verzekeringen’

Voor Sofie heeft dokter Casteels een half uur uitgetrokken, voor een gewoon consult rekent ze een kwartier. Ze is in haar nopjes dat ze nog perfect op schema zit. “Het is niet altijd gemakkelijk alles perfect te timen. Het kan dan ook al eens uitlopen”, geeft ze toe. “Maandag is bovendien een lange dag, dan werk ik tot tien uur ’s avonds. Sowieso ben ik nooit voor zeven uur, half acht thuis.” Toch neemt ze rustig de tijd om Sofies vragen te beantwoorden. Daarna mag Sofie op de weegschaal en neemt de gynaecologe haar bloeddruk, allebei perfect. En dan le moment suprême: de echo. Dr. Casteels bekijkt de foetus van alle kanten en doet minutieus de vereiste routinemetingen. “Dat ziet er een schoon boeleke uit”, besluit ze. Het geluk van de toekomstige ouders kan niet op.

Maar helaas verlopen niet alle raadplegingen op wolkjes. “Ik ben gespecialiseerd in prenatale diagnostiek. Als collega’s bij een patiënte opmerken dat er iets verkeerds zou kunnen zijn met de baby, sturen ze die dikwijls naar mij door. Vaak moet je dan minder positief nieuws brengen. Dat is emotioneel zwaar.” En dan hebben we het nog niet gehad over de patiënten die we moeten vertellen dat ze een kwaadaardig gezwel hebben, dus kanker van de borst, baarmoeder(hals) of eierstokken. Ook de verantwoordelijkheid van het beroep is niet te onderschatten. “Jaarlijks betaal ik 3.000 euro aan verzekeringen voor medische aansprakelijkheid. Verloskunde heeft ook te maken met leven en dood, hé. Andere artsen betalen een pak minder. Bij een huisarts komt dat neer op 400 euro per jaar.”

‘Je moet het met hart en ziel doen’

“De kost van het medische materiaal is ook niet min. De aankoopprijs van een echografietoestel loopt in de tienduizenden euro’s. Alle materiaal en instrumenten kopen we zelf aan. En dan is er nog de huur van de praktijkruimten in het ziekenhuis.” Het meeste gaat op aan de personeelskosten voor het secretariaat.

“Het is een ‘zwaar’ beroep, zowel emotioneel als fysiek, veel nachtwerk. En dat heeft zeker een impact op je privéleven. Meestal ben ik nét op tijd thuis om mijn kinderen in bed te steken … Je moet het met hart en ziel doen. De voldoening is gelukkig groot, en dat blijft de motivatie geven om verder te doen.”

29 april 2009
Anderen bekeken ook