Best gekwalificeerde sollicitant niet altijd de beste keuze

De oorzaak van deze paradoxale conclusie is de dankbaarheid die een minder gekwalificeerde kandidaat tegenover zijn nieuwe werkgever toont. Die dankbaarheid spoort de werknemer immers aan tot meer eerlijkheid en inzet voor zijn bedrijf. De best gekwalificeerde kandidaat daarentegen beschouwt zijn aanstelling als vanzelfsprekend, waardoor hij minder gemotiveerd werkt.

Dat is de conclusie van een experiment bij 840 mensen door onderzoekers van Max Planck Institute of Economics in Duitsland, de University of Padua in Italië en de University of Innsbruck in Oostenrijk.

Uit dit onderzoek blijkt dat de hogere inzet dikwijls meer dan voldoende was om de mindere geschiktheid voor de job op te vangen. Slechts 30% van de werkgevers kozen in dit experiment omwille van deze reden middelmatige werknemers. Gelukkig gebeurt het ook dat ‘tweedeklassers’ een job in de wacht slepen omdat de chef hen vertrouwt. Of zijn er bazen die mensen die ze kennen, verkiezen boven onbekenden, die nochtans betere kwalificaties kunnen hebben.

Einstein

Er zijn dus goede redenen om ook de minder gekwalificeerde kandidaten een kans te geven. Maar carrièrecoach Katrin Van de Water vindt het te beperkend en te eenzijdig om enkel naar de kwalificaties te kijken. “De motivatie van een werknemer heeft ook te maken met de mate van de match tussen de waarden van het bedrijf en de waarden van de medewerker. Bovendien is het ook belangrijk te weten wat de werknemer goed kan én graag doet. Dus je moet niet enkel kijken naar de kwalificaties: sommige mensen kunnen bepaalde dingen goed, maar doen ze niet graag.”

Voor een duurzaam engagement tussen werknemer en werkgever is er volgens Van de Water dus veel meer nodig dan enkel maar kwalificaties. Die duurzame samenwerking hangt volgens haar ervaring af van ... de toepassing van Einsteins formule E=mc².

“Er is namelijk veel meer van belang om een gemotiveerde medewerker te hebben (E in de formule: wat staat voor Energie, Enthousiasme, Engagement): de waarden van de werknemer, en die moeten overeenkomen met die van het bedrijf (m in de formule: wat voor de medewerker belangrijk is, bijvoorbeeld afstand woon-werk, onafhankelijkheid, bijdragen aan de samenleving ...), de competenties in combinatie met het fungehalte (c1 in de formule: competenties die hij goed kan én graag doet) en ook wat hij wil ontwikkelen (c2 in de formule). In de coachingsessies met mensen die niet enthousiast zijn over hun werk of worstelen met wat ze professioneel willen, merk ik dat deze benadering zeer goed werkt.”

Verder kijken dan kwalificaties

Katrin Van de Water is er zelf een sprekend voorbeeld van. Nu helpt ze via haar bedrijf Passion for Work hoogopgeleide 30- en 40-ers die worstelen met hun loopbaan, maar een paar jaar terug was ze zelf op zoek naar de geschikte job. Van de Water had dan wel een diploma economie, zij en haar werkgever werden er niet beter van haar in die positie tewerk te stellen.

“In mijn eerste baan heb ik 3 jaar lang de boekhouding gedaan. Ik kan middelmatig boekhouden, maar ben geen uitblinker. Als een bedrijf me zou aannemen, zou er geen sprake zijn van een win-win omdat ik boekhouden niet leuk vind. Het geeft me geen energie, enthousiasme en engagement (E in de formule). Ik heb andere waarden (m in de formule: ik wil met mensen werken in plaats van met getallen), andere talenten (c1 in de formule) en wil andere dingen bijleren (c2 in de formule). Als een werkgever me een baan aanbiedt die wel aanleunt bij mijn E=mc², is er sprake van duurzaam engagement. Dan heb ik de job van mijn leven, en ga ik niet weg … Enthousiasme is iets magisch: het is het verschil tussen middelmatigheid en succes.”

(mr)