“Vandaag is het belangrijkste kapitaal van een organisatie niet langer ‘de mensen’ op zich, maar de waarde van hun competenties”, stelt Vander Sijpe. “Het ontwikkelen en bijschaven van kennis, competenties en vaardigheden vormt de beste garantie om je job te behouden.”
Maar de resultaten van Vlaanderen in een recente OESO-studie zijn ronduit beangstigend. “Liefst 82 procent van de volwassen Vlamingen wenst helemaal geen opleiding. Lagergeschoolden geloven het minst dat een bijkomende opleiding nuttig kan zijn. Het water is dus wel érg diep.”
Toch ziet Vander Sijpe ook hoopvolle signalen. “Dat blijkt uit recent onderzoek van Securex, samen met Bedrijfsopleidingen.be. Daaruit bleek dat een op de drie werknemers het nut beseft van opleiding volgen om hun huidige job te kunnen behouden (33 procent) en/of in aanmerking te komen voor een andere job bij hun werkgever (15 procent).”
Leren, ook na het verlaten van de schoolbanken, is volgens hem een onmiskenbare hefboom om meer mensen aan de slag te krijgen en ze langer te laten werken. “Maar dan moeten de motivatie en de wil om te leren wel uitgaan van de werknemer zelf en niet opgelegd worden door de overheid of de werkgever. De rol van die laatsten is om meer bewustwording te stimuleren en een omgeving te creëren die kansen en ondersteuning biedt aan elke vorm van leerinspanning en -initiatief.”
Niet alleen met onze weerstand tegenover leren vallen we op in Europa. Ook hiermee:
Als het op werken aankomt, verlaat de Belg de arbeidsmarkt veel vroeger dan andere Europeanen.
Belgen stoppen uiterlijk op 61 à 62 jaar met werken, terwijl de wettelijke pensioenleeftijd opgetrokken wordt naar 67 jaar. We stoppen nu na amper 32 gewerkte jaren, terwijl een volledige loopbaan 45 jaren telt. Tegelijk worden we geconfronteerd met een recordaantal vacatures en oordelen specialisten dat de huidige schaarste op de arbeidsmarkt nog wel even blijft duren.
De Belg houdt ook opvallend sterk vast aan het arbeidscontract van onbepaalde duur: liefst 90 procent van de Belgische werknemers werkt onder dit type contract. Ook hiermee zijn we koploper in Europa.
Bovendien verwacht oud én jong om zo lang mogelijk bij dezelfde werkgever aan de slag te blijven, en als het enigszins kan in dezelfde functie. Het vrijwillig personeelsverloop door werknemers met een vast contract blijft bijzonder laag: jaarlijks verandert amper 6 procent na het verkrijgen van een contract van onbepaalde duur nog vrijwillig van werkgever.
(William Visterin) - Bron: MARK Magazine
De Gentse procesbegeleidster Geertrui De Cock is de Vlaamse ambassadrice van het Finse begrip Sisu als levenshouding. “Sisu is zoiets als nie pleuje, maar dan dieper en gelaagder.”
De een is al wat nieuwsgieriger, plichtsbewuster en competitiever dan de andere. En juist daarin onderscheidt een ‘high potential’ zich van de middenmoot.
KIEM staat voor Kunststof Is Een Missie. Het opleidings- en tewerkstellingproject van sectororganisatie PlastIQ levert al bijna vijf jaar nieuw talent aan de kunststofsector.
Ook als historicus, vertaler of biochemicus kan je een carrière in IT uitbouwen. Waarom is dat zo? En in welke IT-jobs komen die atypische profielen vooral terecht?
Nog geen goede voornemens voor het nieuwe jaar? Volgens experten is de beste investering voor 2020: leren, leren en nog eens leren.
Leidinggevenden worden jonger en jonger. Toch is het niet voor iedereen evident om een jongere persoon als baas te zien.
Het is een sterk toenemend fenomeen: werknemers die bereid zijn hun spaargeld te investeren om zich in te kopen bij een familiebedrijf.
Bij meer dan de helft van de Vlamingen speelt er muziek tijdens de werkuren, en dat heeft duidelijke voordelen. Al blijkt toch ook niet iedereen fan...
Sharp biedt mooie groeikansen aan zijn medewerkers: “Je blijft hier nooit lang op dezelfde stoel zitten.”
