Achtkanter geeft mensen met beperking een job

"Kunnen zeggen ‘ik ben bakker’ betekent enorm veel voor onze cliënten." (Johan Warnez, agogisch directeur vzw Den Achtkanter)

De Kortrijkse vzw Den Achtkanter (genoemd naar een boom, red.) ondersteunt 140 volwassenen met een verstandelijke beperking, zoals het syndroom van Down. Twintig bewoners hebben een niet aangeboren hersenletsel, wat betekent dat ze hersenschade hebben opgelopen na bijvoorbeeld een ongeval.

“Veel van onze cliënten hebben problemen met leren en problemen oplossen. Toch hebben ze leerpotentieel”, zegt Johan Warnez. “Ook al zetten we daar hard op in, gaan werken en helemaal zelfstandig wonen is voor deze mensen in principe uitgesloten.”

In principe, want Den Achtkanter maakt er al twintig jaar een zaak van om haar bewoners toch werk te geven en opnieuw een plaats in de samenleving. “Officieel zijn onze mensen werkonbekwaam. Ze krijgen een vervangingsinkomen en kunnen niet terecht in een beschutte werkplaats of op de reguliere arbeidsmarkt”, legt Johan Warnez uit.

Professionele identiteit

De directeur beseft echter maar al te goed dat net het hebben van een job de beste manier is om zich zinvol te voelen. “Wie werk heeft, voelt dat hij iets waard is. Dat geeft een zekere kwaliteit van bestaan. Voor onze mensen is dat zeer belangrijk, vooral omdat zij vaak de kritiek krijgen dat ze de maatschappij alleen maar geld kosten. Als ze een job hebben, leveren ook zij ‘hun’ bijdrage.”

Om al die redenen ondersteunt Den Achtkanter haar bewoners volop bij het uitbouwen van een professionele identiteit. De vzw richtte een twaalftal ateliers op waarin de bewoners een beroep kunnen uitoefenen dat hen het best ligt.

“We hebben een bakkerij, een chocolaterie, een grootkeuken, een cafetaria, een pottenbakkerij … En een winkel”, vertelt Johan Warnez. In die winkel, die zich in het centrum van Kortrijk bevindt, worden de producten die in de ateliers gemaakt worden verkocht.

Ambassadeursfunctie

“De focus ligt bij ons op het product, niet op de productie”, zegt de directeur. “Het gaat er niet om om zoveel mogelijk te produceren binnen een bepaalde tijd, wel om goede producten te maken. Zeer goede zelfs, want we moeten de mensen overtuigen dat het de moeite loont om iets te kopen dat gemaakt is door een persoon met een verstandelijke handicap.”

Dat lijkt goed te lukken. De winkel van Den Achtkanter, waarin ook cliënten aan de kassa staan, draait goed. “Onze producten zijn niet alleen lekker en mooi, ze hebben ook een ambassadeursfunctie. Tevreden klanten beseffen meteen dat ook mensen met een beperking ergens goed in kunnen zijn”, legt Johan Warnez uit.

Motivatie

Ook de bewoners van den Achtkanter voelen zich beter door te werken, weet hij. “Kunnen zeggen ‘ik ben bakker’ of ‘ik werk in een winkel’, betekent enorm veel voor onze mensen. Dat gevoel vergroot ook hun zelfstandigheid. Ze krijgen er motivatie door. Vaak zijn het net die mensen die er minder moeite mee hebben om op termijn toch zelfstandig te gaan wonen.”

Voor de bewoners van den Achtkanter aan de slag gaan in één van de ateliers volgen ze enkele maanden opleiding, onder andere over werkattitudes. “Zo bereiden we hen voor op werken. Tegelijk streven we ernaar om onze ateliers geen eindpunt te laten zijn. Veel van onze mensen gaan als vrijwilliger aan de slag, bij een landbouwer in de buurt, een notaris of in de bibliotheek”, vertelt Johan Warnez.

Den Achtkanter wil op deze manier bijdragen aan een inclusieve samenleving. “Die is er nog niet, maar we willen ze toch al een duwtje geven”, besluit de directeur.

(wv) - www.dagvandezorg.be