5 carrièrelessen van Erika Vlieghe

1. Neem je verantwoordelijkheid

Je kan arts zijn, maar ook meer dan dat. Erika Vlieghe, moeder van twee tienerzonen, was meer dan vijf jaar geleden al nationaal ebola-coördinator in België. En nu helpt ze als voorzitter van de GEES (Groep van Experts belast met de Exit-Strategie) het land om zowel het virus in te dijken als de economie herop te starten. Twijfel, deadlines, kritiek en een behoorlijke verantwoordelijkheid horen daarbij. Net als een te hoge bloeddruk door de stress.

Soms beklaagt ze zich deze opdracht. Maar ze houdt teveel van de uitdaging én de mogelijkheid om iets goeds te doen. Net zoals Vlieghe voor haar doctoraat naar Cambodja trok. “Het is gewoon sterker dan mezelf. Ik ben in de eerste plaats een dokter. Ik wil helpen. Dat is mijn job.”

2. Wees empathisch

Als er iemand de maatregelen kalm en helder kan uitleggen, is het Vlieghe het wel. Ze vraagt vandaag rustig om vooral de basisfilosofie van de maatregelen goed in het achterhoofd te houden en niet de achterpoortjes op te gaan zoeken. “Ik weet echt hoe moeilijk het allemaal is. Alleen: veel mensen beseffen nog altijd niet hoe verwoestend en onvoorspelbaar dit virus is”, klinkt het.

3. Wees een teamspeler

Vlieghe heeft veel krediet bij haar collega’s en wordt aanzien als een echte teamspeler. In Cambodja bracht ze de antibiotica­resistentie – in Azië een bijzonder groot probleem – in kaart. Ze stelde richtlijnen op voor het anti­bioticagebruik. Daarvoor kreeg ze landbouwers, ministers en artsen, ieder met zijn eigen agenda, rond de tafel. En dat als westerling in een Aziatisch land. Ook als federaal ebola­coördinator bracht ze iedereen samen.

4. Speel nooit op de man

Een tafelspringer kan ze bezwaarlijk genoemd worden. Vlieghe zoekt het conflict nooit op. “Ik ken niemand die een probleem heeft met haar”, zei een collega onlangs. Al kan ze naar verluidt wel flink op tafel slaan. Of zelfs boos opstappen uit een vergadering. En ze noemt man en paard. “Als ziekenhuizen werkten zoals de overheid, waren er niet veel overlevenden”, zo haalde ze onlangs genadeloos uit in een interview met Het Nieuwsblad.

En over de contact tracers die er snel moesten komen - maar door de overheid nog gerekruteerd moesten worden - zei ze op tv tegen de interviewster: “mevrouw, u wil niet weten hoe lang wij dat al zeggen."

5. Denk buiten je vakgebied

“Ze is een heel goede arts. Maar ook een excellente wetenschapper die weet hoe ze disciplines moet doen samenwerken”, liet een collega zich ontvallen. Vlieghe weet dat je niet alleen met wetenschappelijk bewijsmateriaal moet schermen. Zo stemde ze indertijd in met de screening van passagiers uit West-Afrika die in Zaventem landden – terwijl er weinig wetenschappelijk bewijs was dat zo’n koortscontrole van reizigers een meerwaarde zou bieden. Maar Vlieghe besefte best dat zo’n screening nodig was om het personeel op de luchthaven mee te krijgen.

(William Visterin)