“Dat we een academisch centrum zijn, is heel belangrijk”, zegt Lies Van Assche, psychologe verbonden aan de afdeling cognitieve aandoeningen binnen de dienst ouderenpsychiatrie van het UPC KU Leuven.

“Dat wil bijvoorbeeld zeggen dat we altijd volgens de nieuwste inzichten werken, bijvoorbeeld door het uitwerken van een uniek revalidatieprogramma, gebaseerd op wetenschappelijke literatuur en de leemtes die we in de praktijk aanvoelen. Binnen die academische context kunnen we nieuwe behandelmethodes uitwerken, toepassen en de effectiviteit ervan opvolgen. Hetzelfde geldt voor de wijze waarop we diagnose stellen, en voor psycho-educatie en preventie.”

Altijd bijleren

Om die wetenschappelijk onderbouwde aanpak waar te kunnen maken, investeert het UPC KU Leuven sterk in opleiding van zijn medewerkers. Dat begint al bij de introductieweek voor al wie hier aan de slag gaat, wat ervoor zorgt dat de neuzen in dezelfde richting wijzen. Psychologe Anke Bonnewyn, verbonden aan het crisisinterventiecentrum voor ouderen én experte op het vlak van suïcidaliteit: “Alle werknemers blijven lezen over hun discipline. Psychologen, verpleegkundigen, therapeuten...: iedereen leert voortdurend bij.”

Wil dat zeggen dat iedereen elke maand een verse lading wetenschappelijke papers krijgt toegestopt? “Neen”, klinkt het hier. Lies illustreert vanuit de afdeling cognitieve aandoeningen: “Voor mijn doctoraatsonderzoek heb ik heel wat gelezen over de verschillen tussen de ziekte van Alzheimer, Lewy body dementie en laat ontstane psychose. Die bevindingen stel ik dan voor tijdens bijscholingen op de afdelingen, al geven we niet zomaar een samenvatting van de wetenschappelijk artikels, maar vertrekken we altijd van concrete situaties van patiënten en hun naasten.”

Brug theorie en parktijk

Greet Neuckermans is, nadat ze 15 jaar lang op de luchthaven werkte, sinds iets meer dan een jaar psychiatrisch verpleegkundige in Gasthuisberg. “Dit is een heel boeiende omgeving”, zegt ze. “Je staat als verpleegkundige in nauw contact met de professoren, psychiaters, psychologen... Dat verkleint de brug tussen theorie en praktijk. Je wordt geprikkeld door die academische omgeving en verwerft als verpleegkundige een beter inzicht in wat je doet.”

De wetenschappelijke onderbouw geeft ook vertrouwen, geeft de ervaren verpleegkundige Karina Vanhole aan. “Onze werking is onderbouwd, wat ons zekerheid geeft over de manier waarop wij met onze patiënten omgaan”, legt ze uit.

Hoofd en hart

Komt het academische, wetenschappelijke niet in de weg te staan van het warme, menselijke, zo durven we te vragen. Alle vier verwerpen ze die gedachte onmiddellijk. Psychologe Anke illustreert vanuit haar eigen expertise: “We weten dat, bijvoorbeeld in het geval van suïcidaliteit, het erg belangrijk is om écht, vanuit empathie, contact te maken met mensen. Die empathie staat haaks op het beeld van de steriele, academische wetenschap. Meer nog: dankzij de wetenschappelijke inzichten weten we heel goed dat het patiënten helpt om echt contact te maken, ernaast te gaan zitten, oprechte interesse te tonen.”

Hoofd en hart zijn dus helemaal niet in strijd hier, integendeel zelfs: ze versterken elkaar. Lies: “De meeste collega’s die hier werken, zijn in de eerste plaats heel erg gemotiveerd om andere mensen te helpen. Dat ze dat doen gesteund op wetenschappelijk onderzoek, maakt de zorg alleen maar béter.”

(wv) - Foto’s: (bdw) - Meer info: www.upckuleuven.be/nl/jobs

Karina werkte eerder al in andere centra en merkt dat het wetenschappelijk onderzoek in het UPC KU Leuven nadrukkelijker aanwezig is. Of het niet moeilijker werken is in een ‘academische’ omgeving? “Neen”, antwoordt ze beslist. “Het gaat uiteindelijk over de patiënt en het is moeilijk om voor die patiënt te zorgen als je niet kan steunen op die wetenschappelijke onderbouw en een multidisciplinair team.” 14 november 2018