Sylvia Van Driessche: 'Mijn vader heeft me altijd afgeraden om journalist te worden'
Sylvia Van Driessche (34), hoofdredactrice Joepie en jurylid 'Idool 2011'
De carrière van Idool-jurylid Sylvia Van Driessche begon in LA, in een callcenter van een touroperator. Maar journalist worden was de ultieme droom van de Joepie-hoofdredactrice en vrouw van Neveneffect Jelle De Beule. Haar vader dacht daar anders over.
Sylvia Van Driessche (34), hoofdredactrice Joepie en jurylid 'Idool 2011'
Wat was je eerste job?
Voor een touroperator klachtentelefoons beantwoorden in LA. Europeanen die problemen hadden op hun vakantie in de VS konden inbellen en dan moest ik het proberen oplossen. Zes maanden heb ik dat gedaan, en dat is redelijk tegengevallen. Ik had gevraagd om in New York te mogen werken, maar kwam terecht in LA. Daar kan je eigenlijk niks gaan doen, de afstanden zijn er te groot, zeker voor iemand die zoals ik geen geld had.
Hoe ben je dan uiteindelijk bij Joepie terechtgekomen?
Ik heb Toerisme gestudeerd, maar wou altijd al journalist worden. Reizen is mijn hobby, journalistiek en de media zijn mijn passie. Mijn vader is Joepie-pionier en hij raadde me de journalistiek af. Maar het was stiekem altijd mijn doel om journalist te worden. Werken bij een touroperator was bezigheidstherapie. Na die job in LA heb ik nog 9 maanden bij Sabena gewerkt omdat er niets anders was. Alhoewel, gewerkt … Ik heb eerst 6 maanden opleiding gehad, en daarna was Sabena al bijna failliet. Een geluk bij een ongeluk eigenlijk.
Mijn vader was toen hoofdredacteur van Dag Allemaal, en ik ben stiekem naar de hoofdredacteur van Joepie gestapt om te vragen of ik één dag mocht komen meedraaien op de redactie. In de voormiddag moest ik dan van die stomme dingen doen, maar in de namiddag mocht ik een stuk schrijven, en dat is verschenen ook. Wel tof … Drie weken later stond ik op het punt om te tekenen bij Sobelair toen de hoofdredacteur van Joepie belde dat ik daar mocht beginnen.
Wat was je eerste loon?
Geen idee. Dat was heel basic. In LA verdiende ik zo’n 60.000 bef denk ik. Niet zo slecht, maar ik moest daarvan wel alles zelf betalen: mijn appartement, eten … Terwijl mijn leeftijdsgenoten nog rustig thuis woonden en geen kosten hadden. Had ik tandpijn dan kostte dat 10.000 bef, dat werd dus op de tanden bijten en pijnstillers slikken. Daar heb ik beseft dat België een goed land is om te wonen, met prima sociale zekerheid. In de VS is het motto: trek uw plan.
Wat zou je op carrièrevlak anders doen, mocht je de kans krijgen?
Spijt van mijn studiekeuze voor Toerisme heb ik niet, ik heb er veel van geleerd. Mijn talen, maar ook gewoon mijn plan trekken. Schrijven kan je, of kan je niet. Daar heb je geen opleiding voor nodig, dat moet je toch al doende leren in de praktijk. De media is echt mijn ding. Ik heb ook geen spijt dat ik al 10 jaar bij Joepie werk. Uiteraard is mijn interesseveld breder dan alleen Joepie-dingen. Soms vraag ik me wel eens af hoe het er aan toe zou gaan bij andere media. Maar aan de andere kant had ik zonder die 10 jaar Joepie ook nooit hoofdredacteur kunnen worden.
(mr) - Idool 2011, elke vrijdag op vtm vanaf 20u45.
23 juli 2012