Stan Van Samang in een marcelleke met peper in z’n gat

“Ik ben een dromer, maar geen planner. Ik heb geen behoefte om al te weten wat ik volgend jaar ga doen” (Stan Van Samang, zanger/acteur)

“Je moet menen wat je zingt, als je wil dat mensen naar je luisteren. Ik zing ook nog altijd graag covers, al wordt daar soms smalend over gedaan. Wél denk ik altijd eerst goed na waarom ik een nummer van iemand anders zou zingen. Ik wil er een eigen draai aan geven. In die zin is coveren een kunst.”

In een marcelleke

“Als het over mijn eigen songs gaat, dan stel ik vast dat ik na de deelname aan het tv-programma 71° Noord andere teksten ben gaan schrijven. Uit noodzaak. Ik kwam met een enorm vol hoofd terug van dat avontuur. Ik worstelde met de onkunde om te vertellen wat ik daar had meegemaakt. Er was gewoon te véél informatie. Erover schrijven, was bijna therapeutisch. Under My Skin heb ik enkele dagen na mijn thuiskomst gepend. Tijdens het laatste avondmaal in Noorwegen had het hoofd van de security gezegd: ‘Ik hoop dat deze reis indruk heeft gemaakt. Ik weet een heel goede plek om de ervaringen te bewaren: under your skin’. Met die woorden moest ik iets doen. Dat gaf me rust.”

“Als ik een plaat inzing, is het in een marcelleke. Ik ben niet bijgelovig, maar als voetballers vertellen dat ze voor elke wedstrijd dezelfde slip aantrekken, dan begrijp ik die reflex wel. Eens je zoiets in je kopje hebt gestoken, geraak je die gewoonte niet snel meer kwijt. Ik heb van bij het begin veel takes nodig gehad voor mijn zang. Zolang mijn stem het draagt, wil ik blijven proberen. Dat is noeste arbeid. Dus kan je niet staan zweten in een pull.”

Peper in mijn gat

“Voor een optreden sta ik steevast te ijsberen in de backstage. Ik maak me dan verschrikkelijk nerveus. Ik zoek altijd iets om mij zorgen over te maken, uit schrik voor een soort je-m’en-foutisme. Het gevolg is dat er kortsluitingen in mijn hoofd ontstaan. Vroeger werd ik daar letterlijk ziek van. Intussen heb ik geleerd om die stress om te zetten in energie, in de spreekwoordelijke peper in mijn gat.”

“Op dit moment ben ik meer zanger dan acteur. Dat heeft vooral te maken met de honger naar meer. Neem de muziek van mij af en ik ben een wrak. Ik kan het niet meer wegdenken. Als iemand me zou kunnen garanderen dat ik mijn hele leven lang zou kunnen blijven zingen, dan zou ik misschien wel zonder acteren kunnen. Maar omgekeerd? No way!”

“Eigenlijk wil ik niet kiezen. Ik begin nu met plezier aan het derde seizoen van Vermist. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik de twee kan combineren. Maar ver vooruit kijken, wil ik niet. Toen we onlangs een meeting hadden over de vierde reeks van Vermist, ging ik even op de rem staan. Ik ben een dromer, maar geen planner. Ik heb geen behoefte om al te weten wat ik volgend jaar ga doen.”

(pvd) - Foto: Douglas Moors