Solliciteren met autisme: de volhouder wint

“Een mondeling onderhoud met een onbekende in een nieuwe omgeving is al heel moeilijk, omdat het altijd onvoorspelbaar is en dus niet in regels valt te gieten. Maar hier moet je ook nog eens jezelf verkopen, en dat is helemaal een probleem: mensen met autisme zijn daar veel te eerlijk voor." (Frédéric, ICT-medewerker)

Dat blijkt ook uit de getuigenis van Frédéric (27). “Ik studeerde in 2011 af als industrieel ingenieur, na een hobbelig studieparcours waarbij ik een paar keer van opleiding veranderde. Maar ik hield vol – ook al omdat studeren me de nodige doelen, structuur, houvast en voldoening gaf – en dankzij een netwerk van schitterende mensen ben ik uiteindelijk geslaagd. In eerste zit zelfs. Ik heb me toen getrakteerd op een reisje naar Andalusië, om me helemaal op te laden voor het sollicitatieproces.”

Maar dat bleek niet evident.

Superlatieven

Frédéric stelde zich december 2011 als ultimatum, maar tevergeefs. Met een serieuze deuk in het zelfvertrouwen als gevolg. “Ik had beter niet met die deadline gewerkt. Maar voor iemand met autisme is het nu eenmaal heel uitputtend om een onzekere toekomst te hebben: geen duidelijkheid, weekstructuur die wegvalt, een tekort aan bevestiging ... En dat terwijl ik net heel gemotiveerd was om aan de slag te gaan. Wat meer is: als werkende krijg je erkenning, kan je meepraten over het ‘thema werk’ en word je financieel onafhankelijker.”

Vooral de sollicitatiegesprekken bleken een huizenhoge uitdaging. “Een mondeling onderhoud met een onbekende in een nieuwe omgeving is al heel moeilijk, omdat het altijd onvoorspelbaar is en dus niet in regels valt te gieten. Maar hier moet je ook nog eens jezelf verkopen, en dat is helemaal een probleem: mensen met autisme zijn daar veel te eerlijk voor (lacht). Na een 20-tal pogingen zonder resultaat begonnen mijn motivatie en zelfvertrouwen richting nulpunt te gaan.”

Rain Man

Of het dan voor Frédéric geen optie was om in het gesprek meteen autisme op tafel te gooien? Nee dus. “Helaas heeft een groot deel van de maatschappij een stereotiep beeld van iemand met autisme: een ‘Rainman’ of ‘Ben X’ met heel specifieke interesses. Kortom, iemand in wie een onderneming veel moet investeren. Dus ik hield mijn autisme liever voor mezelf.”

Frédéric besloot het dan maar over een andere boeg te gooien en ruimer te gaan solliciteren: niet louter voor wetenschappelijke functies, maar ook voor posities in de administratie, het onderwijs of de non-profitsector. “En intussen bleef ik me focussen op mijn andere activiteiten die me concrete doelen, een minimale structuur en uiteraard veel motivatie gaven. Zoals muziek spelen of vrijwilligerswerk doen.”

In april 2013, bijna twee jaar na het einde van zijn studies, werd Frédérics volharding beloond. Hij vond werk als ICT-medewerker. In die functie geeft hij ook les.

Wat is autisme precies?

“Autisme is een ontwikkelingsstoornis waarbij de hersenen op een andere manier informatie verwerken. Hierdoor ervaren mensen met autisme de wereld anders”, aldus Herbert Roeyers, hoogleraar klinische en gezondheidspsychologie aan de Universiteit Gent.

“Ze kunnen zich ook minder goed inleven in wat andere mensen denken, weten, wensen en voelen, met als gevolg dat ze moeite hebben met sociale communicatie en interactie. Er is daarnaast sprake van stereotiepe gedragingen en interesses, en van over- of ondergevoeligheid voor zintuiglijke prikkels, zoals aanrakingen.”

(rr) - Bron: De Andere K(r)ant, VVA - Meer info: www.autismevlaanderen.be